De naam van de eerste Hertog van Marlborough, geboren in 1650 als John Churchill, zal altijd verbonden blijven met de krijgsverrichtingen en de overwinningen van de Engelsen op het Europese vasteland tijdens de Spaanse Successieoorlog.

De hertog was een briljante strateeg maar wist zich ook geliefd te maken bij zijn troepen. De legers die in het begin van de 18de eeuw werden opgericht bestonden uit mensen van diverse pluimage, gaande van avonturiers over mensen die de werkloosheid probeerden te ontlopen tot criminelen of gevangenen die hun straf konden omzetten in dienstplicht. Een dergelijke bonte menigte in het gelid houden was geen eenvoudige opgave. Maar Marlborough’s inspirerende leiderschap, zijn gave om de eigenwaarde van zijn toepen op te krikken met de vele overwinningen, zijn zorg voor het individuele welzijn van zijn soldaten door zorgvuldige planning en administratie maakten van hem een bijzondere veldheer.

Onder zijn commando kon hij rekenen op een aantal uitstekende bevelhebbers, waaronder William Cadogan, die in Oudenaarde een beslissende rol speelde in het verloop van de gevechten. Legendarisch was zijn vriendschap met prins Eugène de Savoye waarmee hij op strategisch vlak een machtige bondgenoot had. Samen met hem bedacht hij de briljante strategieën die zouden leiden tot militair succes in Blindheim, Malplaquet maar ook in Oudenaarde.

Nog voor het einde van de Spaanse Successieoorlog zou hij bij de koningin van Engeland in ongenade vallen en ging hij in ballingschap. Later zou hij in ere hersteld worden, maar gezondheidsproblemen zouden hem tot zijn dood in 1722 achtervolgen.